از صدایم اشک می بارد
آه من تنهاترین، تنهای این دنیام
هیچ یاری، مهربانی، هیچ همدردی
نیست حتی سایه ای اینجا
قلب من عمریست بغضش را فروخورده
اشک های تلخ من هم سخت، تکراریست
هستم اما از تهی هم نیست تر، گویا
بودنم همرنگ مرگی ممتد و جاریست
با من امشب چیزی از رفتن نگو
نه! نگو! از این سفر با من نگو
من به پایان می رسم از کوچ تو
با من از آغاز این مردن نگو
کاش می شد لحظه ها را پس گرفت
کاش می شد از تو بود و تا تو بود
کاش می شد در تو گم شد از همه
کاش می شد تا همیشه با تو بود
با من امشب چیزی از رفتن نگو
نه! نگو! از این سفر با من نگو
من به پایان می رسم از کوچ تو
با من از آغاز این مردن نگو
هوس تنهایی کرده ام. جای خلوتی می خواهم و صدای او که دائم بگوید
”دوستت دارم، دوستت دارم، دوستت دارم”
و من با صداش در خودم غرق شوم و بغض کنم و آرام گریه کنم تا کلافه شوم …
و بگویم: ” بس است دیگر! بگو دوستت ندارم، بگو از تو متنفرم، بگو برو گمشو!”
و او با بغض بگوید: ” دوستت ندارم، از تو متنفرم، برو گمشو!”
و من از شنیدن آنها سبک شوم و بخندم و کیف کنم تا کرخ شوم و دوباره هوس کنم آن صدا از پشت پنجره باز با ناز و خنده سرک بکشد و آهسته بگوید: “هرچه گفتم دروغ بود، دوستت دارم، دوستت دارم”
و من دوباره سنگین بشوم و کیف کنم و فرو بروم و گریه ام بگیرد و دوبازه بازی شروع بشود و من التماسش کنم که بگوید دوستت ندارم و او بگوید: ” چون تو می خواهی می گویم دوستت ندارم، بس که عاشقت هستم به تو می گویم از تو متنفرم تا بخندی”
و بعد بپرسد : ” حالا راضی شدی ؟ سبک شدی ؟”
و من بگویم: “ نه، رفتنات، آمدنات، خندهات، گریهات، آشتیات، قهرت، عشقت، نفرتات، دوریات، نزدیکیات، وصالت، فراقات، صدات، سکوتت، یادت، فراموشیات، مهرت، کینهات، خواندنات، نخواندنات و اصلاً بودن و نبودنات سنگین است، سنگین است، سنگین است.”
بگویم: ” اتفاق تو از همان اول نباید می افتاد و حالا که افتاده است دیگر نمی توان آن را پاک کرد یا فراموش کرد. اما شاید پاک کنی باشد تا مرا برای همیشه پاک کند.”
ین است زندگی من…
روزها از پی هم سپری میشوند و من با بغضی سنگین که در گلو دارم ،هر لحظه در انتظار دیدن نور امیدی از سوی تو به پنجره ی خاطراتم چشم دوخته ام …نیستی و نمیدانی مرور خاطراتت در مقابل چشمان خیس من چقدر زجر آور است…
هرروز که می گذرد در پی راهی برای فرار از مرور خاطراتت هستم اما…
اما اکنون فهمیده ام که تمام خاطرات من با وجود تو عجین شده است …
پس همینجا می مانم در کنار پنجره ی خاطرات و آنها را مو به مو مرور میکنم و هر لحظه به خود می آیم و می بینم هرروز با مرور خاطرات شیرین باهم بودنمان و نبودنت در کنارم ،یک قدم به مرگ نزدیکتر میشوم…
آری این است زندگی من
|
امتیاز مطلب :
|
تعداد امتیازدهندگان :
|
مجموع امتیاز :
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
